Toeval bestaat niet. Nadat we ons de tegenslag hadden overwonnen, vertrok ik naar België voor het vervolg van de Voice Dialogue opleiding. Dit keer gingen we aan de slag met bindingspatronen.
Door hiermee te werken kun je onderzoeken wat er werkelijk ten grondslag ligt aan een conflict. Welke oude kwetsuren worden getriggerd? Welke angst en zorg wordt niet benoemd? De weg om tegenstellingen te overbruggen begint altijd bij jezelf…
De afgelopen week leerde ik dus niet alleen bij over de Voice Dialogue en bindingspatronen maar ook over mijn eigen kwetsbaarheid en kracht.
Zichtbaar worden in je eigen kracht vraagt om moed, vertrouwen en kwetsbaarheid. Marijke Leys leeft dit mooi voor in haar wijze van begeleiden. Krachtig en kwetsbaar tegelijk. Ik kijk dankbaar terug op de afgelopen trainingsdagen met dank aan Marijke en co-trainer Liesbeth en mijn medecursisten die hun verhalen durfden delen ten dienste van ons gezamenlijke leerproces.
Mijn verhaal van de tegenslag is te persoonlijk om hier op LinkedIn (in het openbaar) te delen. Kwetsbaarheid zonder grenzen is geen kwetsbaarheid. Je bewuste ik bepaalt wat je van je binnenste buiten laat zien.
Gelukkig heb ik wel een ander toepasselijk verhaal.
Dat gaat over een oude rot in het vak van leidinggevende die terugblikt op een blunder/tegenslag van lang geleden. Hij verhaalt wat hij in de loop van de tijd heeft ontwikkeld. Hij tilt zijn ervaring op tot een leerervaring en weet dit in alle kwetsbaarheid met jonge, aankomende leidinggevenden te delen. Hier komt het verhaal.
Fouten zijn feestartikelen
Als de dag van gisteren weet ik het nog. Zo’n 30 jaar geleden werd ik leidinggevende. Als aanloop voor de nieuwe functie mocht ik een mooie opleiding volgen. Daarin zat ook een stevige module over het houden van functioneringsgesprekken.
Ik spreek hier over de vorige eeuw. Een grijsgedraaide videoband met daarop de toenmalige nieuwslezeres Maartje van Weegen stond garant voor het hersenspoelen van alle do’s en don’ts.
Ik hield m’n eerste functioneringsgesprek met een toen 52-jarige, door de wol geverfde medewerker. Natuurlijk was ik stik zenuwachtig. Ik voelde me plotseling heel jong en ik vond hem plotseling héél erg oud. Al enige weken had ik mij grondig voorbereid. Inmiddels was ik er wel uit wat ik wilde gaan zeggen en hoe. Ik zou hem eens vertellen dat de power er weer in ‘moest’ bij hem. Ik voelde me zelfverzekerder worden. Ja, dat ging ik hem dan ook zeker vertellen!
Ik startte het voor mij onvergetelijke levensgesprek met de voor mij nu nog in mijn oren nagalmende woorden: “… Wij vinden dat ….” De direct daarop geformuleerde tegenvraag van mijn collega was: “Wie is wij”? Ook toen al stond ik bekend als verbaal assertief. Maar toch?… Ik stond gelijk met m’n mond vol tanden. Wij was ik. Er was helemaal geen wij… Het gesprek lag in één klap dood en stil met deze tegenvraag. Het had ook geen zin meer om door te gaan. Ik voelde me machteloos. Ik voelde me verloren. Ik wilde wel wegkruipen. Even had ik nog de neiging de verbale aanval te kiezen. Ik wilde gelijk hebben! Hoe moest ik verder? Het werd toen die dag niets meer tussen ons. Het kortste functioneringsgesprek in de geschiedenis waarschijnlijk.
Het was een terecht pak slaag. Het zijn van die lessen die je als leidinggevende nodig hebt. Het was maar één moment. Het was voor mij aanleiding om met mezelf aan de slag te gaan. Inmiddels heb ik me in de loop der tijd behoorlijk ontwikkeld. Als ik nu de verbinding kwijtraak, durf ik dat gewoon in alle kwetsbaarheid te zeggen. Zo zijn mijn fouten tot feestartikelen geworden.
Reflectievragen bij het verhaal:
Door dit verhaal wordt duidelijk dat de verteller (uit onzekerheid?) zich groter maakte door het over wij te hebben in plaats van over ik.
Wat zijn jouw ‘trucs’ als je onzeker bent? Welk primaire sub-persoon voert dan als een soort automatische piloot de boventoon?
Welke persoonlijke levenslessen deel jij met jongere en/of oudere collega’s?
Waarin wil jij wel/niet een voorbeeld zijn voor anderen? Welke kansen zie jij om dat ook daadwerkelijk doen?
Over mij:
Ik ben Gea Koren, narratief coach. Bijna iedereen maakt het wel eens mee; een moment in je leven dat je niet goed weet hoe je verder moet. Je voelt de behoefte om even op adem te komen. In het Nederlands bestaat daarvoor een prachtige uitdrukking; ‘op verhaal komen’.
Narratieve coaching zet je bijvoorbeeld in als je:
– betekenis zoekt voor gebeurtenissen in je leven.
– een andere richting in wil slaan, maar je weet niet hoe of wat.
– een burn-out wilt voorkomen of aanpakken
– je persoonlijke effectiviteit wilt versterken
– beter wilt leren samenwerken
– of nog anders
Neem voor meer info een kijkje op de site van Koren Visie en bel me gerust voor een afspraak.